۴۹) از توفان نمی ترسم زیرا یاد می گیرم چطور کشتی ام را حرکت دهم.

۵۰) مساله آنچه که انسان می تواند حقیر کند یا خوار به شمار آورد یا اشتباهی در آن پیدا کند نیست بلکه مساله چیزی است که او می تواند دوست داشته باشد، ارج نهد و قدردانی کند.

۵۱) دنیا با مایل ها سفر نمی تواند کشف شود، تنها با یک سفر معنوی است که کشف می شود.

۵۲) سایر افراد را آنطور که هستند می پذیرم. اکنون خشم کمتری دارم.

۵۳) خودتان را پیدا نمی کنید تا اینکه با واقعیت مواجه شوید.

۵۴) به درون نگاه کن ! راز در درون تو است.

۵۵) اگر مشکلات ام مرا به نیایش وادارند بنابراین یک هدف را ایجاد می کنند.

۵۶) تا زمانی که توقف نکردید مهم نیست چقدر آهسته پیش می روید.

۵۷) هرگاه خداوند به شما موهبتی می دهد آن را با دست تشکر بپذیرید.

۵۸) به درون تان بروید، در بزنید و از قلبتان بپرسید چه می داند.

۳۹) هنگامی که به پیشرفت شخصی ام توجه می کنم، مشکلاتی که هیچ تسلطی بر آنها ندارم برطرف می شوند.

۴۰) تدریجا یاد گرفتم «کاشکی»های من تحقق نخواهد یافت. اما همچنین یاد گرفتم حتی اگر آنها تحقق پیدا نکنند می توانم شاد باشم.

۴۱) اگر کسی بخواهد خودش را بشناسد خانه مجللی دارد که با ارزش و اعتبار روزهای زندگی اش می تواند در آن خانه سکنی گزیند.

۴۲) نمی توانیم بگوییم که در ترکیب پیچیده زندگی چه چیزی برایمان روی می دهد. اما می توانیم تصمیم بگیریم چه چیزی در درون مان روی می دهد، چگونه از آن استفاده کنیم، با آن چه کار کنیم و آن و این اصل شناخت است.

۴۳) کشف اینکه تنها بودن چقدر می تواند عدم تنهایی و دلتنگی باشد چه شگفتی دوست داشتنی است.

۴۴) عشق دلخوشی نیست بلکه روشنایی است.

۴۵) در مورد فردا نگران نباشید، فردا از خودش مراقبت خواهد کرد.

۴۶) بسیاری از ناراحتی هایمان ناشی از نگرش ما است.

۴۷) تواضع کمک می کند خودمان را از نقطه نظر صحیح تری ببینیم و ذهنمان را برای حقیقت باز نگه داریم.

۴۸) کار ما در زندگی جلو افتادن از بقیه نیست بلکه جلو افتادن از خودمان است.

۲۹) قبل از اشاره کردن به لکه ای، انگشتت را تمیز کن.

۳۰) هنگامی که انسانی برای خودش ارزش قایل می شود و ادعا می کند با خداوند بزرگی که او را خلق کرده خویشاوند است، ناراحت کردن او دشوار است.

۳۱) مسوولیت اولیه ای در قبال خودم دارم؛ این که بهترین فردی باشم که می توانم.

۳۲) باید یاد بگیریم زندگی کنیم، به چیزی که برای زندگی مان خوب یا مفید است توجه کنیم و بگذاریم دنیا سرش به کار خودش گرم باشد.

۳۳) یک اینچ شادی به یک وجب غصه غلبه می کند زیرا خندیدن ویژه انسان است.

۳۴) ابتدا خودت را بپذیر !

۳۵) عجله و عدم بردباری تنها هدف هایمان را مغلوب می کند.

۳۶) اینقدر درگیر زخم های کهنه نشو تا رشد تازه را فراموش کنی.

۳۷) نمی توانید با خرد کردن مرمر با چکش، مجسمه درست کنید، نمی توانید به زور بازو ذهن یا روح آدمی را تغییر دهید.

۱۹) ما همانی هستیم که به طور مکرر انجام می دهیم. بنابراین برتری نمی تواند یک عمل باشد بلکه یک عادت است.

۲۰) هنگام سختی و گرفتاری، امید داشته باش که از ابرهای سیاه، قطرات باران فرو می ریزند.

۲۱) باید اشتباهات دیگران را بپذیریم و درصدد تصحیح عیوب و نقص های خودمان باشیم.

۲۲) همه آرزو داریم چیزهای خوبی برایمان اتفاق افتد، نمی توانیم فقط دعا کنیم و بنشینیم و منتظر معجزه باشیم. باید با عمل کردن از دعاهایمان حمایت کنیم.

۲۳) جدی بودن در مراقبت از خودمان خصوصا در دوره های استرس زا ضروری است.

۲۴) روبات نیستیم، گاهی مریض و خسته می شویم.

۲۵) آخرین درسی که همه باید یاد بگیریم، عشق بی قید و شرط است که نه تنها شامل دیگران بلکه شامل خودمان هم می شود.

۲۶) فردی که هیچ اشتباهی نکند، معمولا هیچ چیزی را نمی سازد.

۲۷) زندگی یا یک ماجراجویی شجاعانه است یا هیچ.

۲۸) کم کم اضافه کنید و به زودی ذخیره بزرگی خواهید داشت.

۹) نگرانی هرگز نمی تواند افسوس فردا را از بین ببرد بلکه از توان امروز می کاهد و آن را تضعیف می کند.

۱۰) به دهانم اجازه نمی دهم تا حرفی بزند که ذهنم نتواند تحملش کند.

۱۲) از تمام روزهای زندگی خود به گونه ای لذت ببرید که احساس خوبی نسبت به زندگی خود داشته باشید.

۱۳) باید زندگی کنیم و اجازه دهیم تا زندگی، ما را از فشار انتقاد، قضاوت، سرزنش و انتقام دور کند زیرا آسیبی که به ما می رساند بیشتر از آسیبی است که با این سلاح ها وارد می شود. ما باید یاد بگیریم بردباری و شکیبایی ریشه در عشق دارد.

۱۴) اگر مردم به نیرویی قوی تر و بزرگ تر از خودشان ایمان بیاورند هیچ وقت تنها نیستند.

۱۵) خداوندا هدایتم کن تا به این باور برسم که جواب برخی از دعاهایم صبر و انتظار است.

۱۶) دوست داشتن خود، آغاز یک رابطه عاشقانه طولانی و مادام العمر است.

۱۷) توانایی برای ساده کردن به معنی حذف غیرضروری ها و بیان ضروری ها است.

۱۸) بالاترین و مهم ترین خوشی این است که انسان بخواهد همانی باشد که هست.

خیلی از ما در طول زندگی مان منتظر معجزه ایم و معجزه را مثل نور بزرگی می دانیم که به یک باره زندگی سیاه و تاریک ما را دربرمی گیرد اما گاهی معجزه یک نور بسیار بسیار کوچک و کم سو است که در دل نفوذ می کند، نگاه را روشن می کند و دنیا را روشنایی می بخشد....

این اتفاق در کتابی به نام «شهامت تغییر کردن» وجود دارد؛ کتابی که خاطرات واقعی افرادی است که خود یا یکی از اعضای خانواده شان مشکل اعتیاد داشته اند. این خانواده ها که خود از این موضوع صدمه دیده اند، گرد هم جمع شده اند و با نیرو دادن به یکدیگر معجزات بزرگی را وارد زندگی تاریک شان کرده اند. آنچه در پی می آید، گزیده ای از جملات طلایی همین کتاب قدیمی است.

۱) تمام سفرهای دور و دراز از یک قدم آغاز می شود.

۲) باید یاد بگیریم به کسانی که دوستشان داریم حق اشتباه کردن بدهیم و آنها را به رسمیت بشناسیم.

۳) از طنابی که فقط به کمربندمان وصل است نمی توانیم بالا برویم.

۴) استراحت کن. مزرعه ای که استراحت کرده، محصولی عالی می دهد.

۵) بینش و بینایی تو فقط هنگامی واضح و روشن خواهد بود که بتوانی به قلب خود بنگری.

۶) گذشته ها گذشته است. ماه و سال جاری وجود ندارد. تنها چیزی که برای ما باقی است لحظه ناچیز فعلی است.

۷) هنگامی که انسان فانوس خود را همراه داشته باشد لزومی ندارد از تاریکی بترسد.